зонгæ кæнын

Бахсæвиуат кæнынмæ кæйдæр хæдзары баззадтæн, уырдæм та мæ зонгæтимæ ’нæнхъæлæджы фембæлды фæстæ бахаудтæн, фысым дын уыдзыстæм, зæгъгæ, мæ сразы кодтой ныллæууыныл, стæй тынг æнафон æмæ уазал дæр уыд. – Я ночевал в чужом доме, куда попал после случайной встречи со знакомыми, которые уговорили меня остаться у них, так как было очень поздно и холодно. (Гæздæнты Гайто, Гавайские гитары. Тæлмацгæнæг – Гусалты Барис)

Ахæм ма кæм уыдзæнис номхæссæны фенддаг. – Возможно ли такое небывалое диво. (Бестауты Гиуæргийы тæлмацтæй)

Концерттæй сæрибар рæстæг федтам, цыдæриддæр Ленинграды фенддаг бынæттæ ис, уыдон. – В свободное от концертов время мы посмотрели все достопримечательные места Ленинграда. («Фидиуæг», 2006, №3)

Цыдæриддæр Ирыстонмæ фенддаг æмæ бæллиццагæй уыд – се ’ппæт дæр æрбамбырд сты иу адæймагмæ, æрцардысты йæм æмæ йæм сæхи равдыстой рæдауæй – Все что есть примечательного и желанного в Осетии. – Все это собралось в одном человеке, сошлось в нем и щедро проявилось. (Дзуццаты Х.-М., «Мах дуг», 1999, №10–11)

Чи йæ рахаста дзыллæйы рæгъмæ? – Кто его (вопрос) сделал предметом обсуждения общественности? (Хъодзаты Æхсар, Æмæ дзырд уыди Хуыцау)

Фыссæджы (Коцойты Арсены) уæдыккон мидуавæр равдисыны тыххæй нын Нафи ракодта, йæ зонгæтæй кæй фехъуыста, ахæм цалдæр хабары, стæй рæгъмæ рахаста Арсены фыстæг Уанеты Шакромæ. – Для того, чтобы показать тогдашнее внутреннее состояние писателя (Арсена Коцоева), Нафи рассказал несколько историй, услышанных им от знакомых, а затем обнародовал письмо Арсена Шакро Ванееву. (Хъодзаты Æхсар, «Мах дуг», 2007 аз, №1)

Уыйхыгъд чысыл нациты æвзæгтыл уынгæджы бон акодта: уыцы æнæхайыры «общность» фæлдисынæн сæ æрмæг хъуыдис æмæ бæстæйы адæмты, æппæты фыццаг чысыл нациты, хъуамæ нывондæн æрхастаиккой. – Зато языки малых наций попали в затруднительное положение: для создания этой злополучной «общности» (т.е. «новой исторической общности – советского народа») им нужен был материал, и народы страны, прежде всего малые народы, должны были быть принесены в жертву. (Хъодзаты Æ., «Мах дуг», 2007, №1)

Уыйхыгъд хи стауын æмæ кæрæдзи æфхæрынмæ, стæй æрыгоны размæ цæлхдуртæ æвæрынмæ хорз арæхсынц дохтыртæн сæ фылдæр. – Вместо этого, большинство врачей умудряются оскорблять друг друга и ставить препоны молодым. (Цгъойты Х., «Мах дуг», 2004, №9)

Кæрæдзийы къухтæй скъæфæгау кодтам æмæ зыдæй кастыстæм æмдзæвгæты къаннæг æмбырдгонд, «Фараст барæджы», зæгъгæ, ахæм сæргондимæ, йæ автор – Хаджеты Таймураз. Авторы ном не ’ппæтæн дæр æнæзонгæ уыд, никуы йын федтам йæхи дæр, фæлæ нын уыйхыгъд йе ’мдзæвгæтæ та тырысайау систы. – Мы вырывали друг у друга из рук и жадно читали маленький сборник стихов под названием «Девять всадников», его автор – Таймураз Хаджеты. Не всем из нас было знакомо имя автора, никогда мы не видели его самого, но зато стихи поэта стали для нас чем-то вроде знамени. (Косты Л., Æрдхæрæны зарæг)

Уацы хъахъхъæд æрцыдысты уæдыккон растфыссынады æгъдæуттæ. – В статье сохранены, существовавшие тогда правила правописания. ( «Мах дуг»)

Фыссæджы (Коцойты Арсены) уæдыккон мидуавæр равдисыны тыххæй нын Нафи ракодта, йæ зонгæтæй кæй фехъуыста, ахæм цалдæр хабары, стæй рæгъмæ рахаста Арсены фыстæг Уанеты Шакромæ. – Для того, чтобы показать тогдашнее внутреннее состояние писателя (Арсена Коцоева), Нафи рассказал несколько историй, услышанных им от знакомых, а затем обнародовал письмо Арсена Шакро Ванееву. (Хъодзаты Æ., «Мах дуг», 2007 аз, №1)

Фыццаг хатт куы федтон Мисурæты, уæддæр мæм афтæ фæкаст, цыма мын йæ цæсгом зонгæ у. – И тогда, когда я впервые увидел Мисурат, мне все равно показалось будто мне знакомо ее лицо. (Мамсыраты Д., Райгуырæн бæстæ)